زمان تقریبی مطالعه: 2 دقیقه
 

ابن هانی نیشابوری





ابوعبدالرحمان عبدالله بن محمد نیشابوری۲۳۶ق)، ملقب به ابن‌ هانی، استاد قرن سوم هجری قمری در علم حدیث، نحو و ادب که علمای رجال اهل‌سنت او را محدثی ثقه دانسته‌اند.


۱ - معرفی اجمالی



ابوعبدالرحمان عبدالله بن محمد بن‌ هانی نیشابوری، ملقب به ابن‌ هانی، در علم نحو شاگرد اخفش اوسط (م ۲۱۰ق)، و در علم حدیث از شاگردان محمد بن جعفر غُندرا، یوسف بن عطیّه و عبدالاعلی بن عبدالاعلی بود. ابن‌هانی در علم حدیث، نحو و ادب استاد بود. علمای رجال اهل‌سنت او را محدثی ثقه دانسته‌اند و کسانی چون ابوبکر بن ابی الدنیا و عبدالله بن محمد بن ناجیه از او حدیث نقل کرده‌اند. نیشابوری سال ۲۳۶ق در بغداد از دنیا رفت. کتاب نوادر العرب و غرائب الفاظها اثر او می‌باشد. ابن طاووس از تفسیر غریب القرآن ابوعبدالرحمان بن محمد بن‌هانی بهره برده که گویا اثر همین فرد است.
[۷] سزگین، فؤاد، تاریخ التراث العربی، ج۱، ص۳۳۶.
[۱۱] اعلمی، محمدحسین، دائرة المعارف الشیعیة العامه، ج۱۲، ص۳۸۳.


۲ - پانویس


 
۱. ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۱۷، ص۲۳۰-۲۳۱.    
۲. خطیب بغدادی، احمد بن علی، تاریخ بغداد، ج۱۰، ص۷۳.    
۳. صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۱۷، ص۲۸۴.    
۴. ابن طاووس، علی بن موسی‌، سعد السعود، ص۲۴۹.    
۵. ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی، المنتظم، ج۱۱، ص۲۴۲.    
۶. سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر، بغیة الوعاة، ج۲، ص۶۱.    
۷. سزگین، فؤاد، تاریخ التراث العربی، ج۱، ص۳۳۶.
۸. کحاله، عمررضا، معجم المؤلفین، ج۶، ص۱۴۳.    
۹. بغدادی، اسماعیل بن محمد، هدیة العارفین، ج۱، ص۴۴۰.    
۱۰. بغدادی، اسماعیل بن محمد، ایضاح المکنون، ج۲، ص۶۸۱.    
۱۱. اعلمی، محمدحسین، دائرة المعارف الشیعیة العامه، ج۱۲، ص۳۸۳.
۱۲. قفطی، علی بن یوسف، انباه الرواة، ج۲، ص۱۲۷.    


۳ - منبع



پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۴۹۱، برگرفته از مقاله «عبدالله نهدی».






آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.